Z powodu braku mieszkań jaki wystąpił w roku 1910 miasto Elbląg zdecydowało się w roku 1914 na zbudowanie nowoczesnego osiedla domków i mieszkań na terenie Kämmereisandland, będącym własnością miasta. Obszar ten o powierzchni około 60 pruskich mórg, leżał między Hochstraße, Königsbergstr. i Kunzengasse (później Damaschkenstraße).
Najpierw zbudowano 10 własnościowych domów z ogrodem według modelu Ulm. Sporządzono plan zabudowy i założono „Elbinger Heimstättengesellschaft M.B.H.” Prezesem został w 1919 roku nadburmistrz dr Merten. Dalsza zabudowa wypadła na okres inflacji i była ciągle przerywana.
Z powodu rosnących braków w zakresie materiałów i pieniędzy, rząd zalecił najprostsze wykonanie budynków, z małymi pokojami, z wykorzystaniem gliny. Najpierw zbudowano 20 szeregowych domków rodzinnych z drewna, w konstrukcji kratownicowej, po 3 do 5 pokoi każdy, zgrupowanych wokół podwórka z działkami ogrodowymi. Działki miały wielkość 250 – 1000 m2 i były przekazywane jako czynszowe, z dziedzicznym prawem budowy i prawem wykupu.
Miasto wymagało 1,5 marki za m2. Ściany wewnętrzne były murowane gliną, ściany zewnętrzne cegłami. W kolejnych latach, w odpowiedzi na życzenia klientów, rozpoczęto budowę domów jednorodzinnych, dwupoziomowych oraz domów z mieszkaniami czynszowymi.
Dla wypoczynku nowych mieszkańców, miasto założyło tereny zielone z ławkami i basenikami dla dzieci.
Na ulicy Carl-Pudor-Straße 31 zbudowano od dawna potrzebne schronisko młodzieżowe, ponieważ stare na ulicy Logenstraße 5, w szkole Pestalozzi nie odpowiadało już potrzebom. Nowe schronisko zostało zbudowane przy ulicy Damaschkenstraße (wcześniej Kunzengasse) jako dom wieżowy, ze 100 miejscami do spania. Opiekunem schroniska był Pan Georg Sehlmann.
Nowe schronisko zostało poświęcone 28.09.1928 przez nadburmistrza dr Martena w obecności przedstawicieli ministerstwa opieki społecznej i opiekunów młodzieży z całej Rzeszy.
Powyżej zdjęcia z ulicy Carl-Pudor-Straße, biegnącej przed domem z wieżą.